Het gebouw van de Nationale Ombudsman

Zoals meerdere kantoren die we afgelopen jaar met PAPA bezochten is ook dit kantoorgebouw van glas. Transparant maar hier niet voor iedereen toegankelijk. Je moet een afspraak hebben en je bij de ingang identificeren. Het is ook niet eenvoudig hier een goed klimaat te scheppen met zoveel ramen.

Er wordt grotendeels op flex plekken gewerkt. Veel vrouwelijke werknemers maakt dat er ook veel parttimers zijn. Niet nodig dat ieder een vaste werkplek heeft. Als je toch een eigen bureaustoel wil, kan je die bij de trap parkeren als je er niet bent. In de deuren zit er geen slot. Uniforme pennensetjes per bureau. Ook ‘general purpose cleaning wipes’, doekjes waarmee je het toetsenbord voor of na gebruik kan desinfecteren. Op allerlei plekken zijn er vilten banken met een schemer lamp en een kast met studie boeken. Er zijn gesloten ontmoetingsplekken om een klant te spreken, samen te vergaderen. En open ontmoetingsplekken als de koffiehoeken op elke etage, de kantine, de kantoortuin en verschillende leestafels.De directie en de ombudsmannen/vrouwen hebben wel een eigen kamer. Eigenlijk bijna al het personeel werkt als ‘telefonist’, heeft direct contact met de burgers (die een klacht tegen de overheid in willen dienen)

Er is een levendige beeldcultuur. Elke verdieping heeft een slogan op de melkwitte glazen afscheidingswand bij de trap in rode plakletters. We lezen: GERICHTE BEÏNVLOEDING, PROFESSIONALITEIT, KENNISDELING, VERTROUWEN.

Er is overal in het gebouw kunst. De meest moderne kunst hangt op de bovenste verdieping. Zelfs in de kelder hangt kunst. Die stamt waarschijnlijk uit het tijdperk dat kunstenaars via de BKR regeling hun werk aan de overheid overdeden.