02 Dakloze als smeerolie van de maatschappij

ONZ01.6330

Toen ik eens met een wandelreis meeging in de bergen kwam ik elke dag als laatste aan. Geen conditie en ik keek liever wat om me heen. Toen ik een dag in het hostel bleef en de groep zonder mij op pad was, bleek dat ik door altijd de laatste te zijn een belangrijke rol had vervuld. De twee die nu achteraan kwamen waren woedend op de groep dat ze niet meer rekening hadden gehouden met hun tempo. Ze waren zich pijnlijk bewust van hun rol als ‘loser’. Zo werkt dat dus en dat geldt ook voor de dak- en thuislozen. ‘Wat hebben wij het toch goed’ en Wat doe ik toch goed want ik groet een dakloze en koop zelfs het straatnieuws’, kunnen wij denken. De vier straatnieuws-verkopers die ons vandaag rondleiden blijken allemaal een sociale rol te vervullen. De een houdt andere dak en thuislozen in de gaten. De ander koopt elke dag een kop koffie bij de Hema voor een keurig uitziende Cyprioot op leeftijd die wel gewoon een huis heeft. Hij is het vaste aanspreekpunt voor vooral ouderen die hun dagelijkse boodschappen doen en misschien de hele dag nog niemand gesproken hebben. In de hal van de Plusmarkt heeft de straatnieuws verkoper een eigen leunstoel en een locker gekregen. Zijn aanwezigheid maakt de entree van de supermarkt veiliger. Onder zijn stoel staat de voorraad Straatnieuws kranten waar de andere verkopers uit kunnen putten.

You must be logged in to post a comment.