onverwachte verhalen

Halverwege de wandeling voelde het best vertrouwd om met onze straatnieuws verkopers te zijn. Het praten ging gemakkelijker en af en toe ging het helemaal niet over dakloos zijn. Uit het niets beland je in een gesprek waarvan je niet goed weet hoe je erin verzeild bent geraakt. Een van de verkopers vertelde mij over zijn jeugd, of de delen van zijn jeugd die hij zich nog kon herinneren. Het was een vreemd (en ongeloofwaardig) verhaal waarbij de scheidingslijn tussen feit en fictie heel troebel werd. Ik weet nog steeds niet goed of hij mij in de maling nam toen hij zei dat er ongelofelijk veel kinderen door wolven zijn opgevoed en via deze weg op straat terecht zijn gekomen.